Weekendje vrij

We hebben even een relaxed weekendje, want gisteren waren we bijna bij Waidi Haifa, Abusimbel en toen werden we door militairen teruggestuurd. Helaas, maar waar. Dat betekent 600km "voor niks" gereden. Nou ja voor niks, natuurlijk weer veel gezien. Er werd gemeld in niet echt verstaanbaar Engels dat er geen officiële grensovergang was bij Waidi Haifa. Op de borden stond het wel, maar ja militairen zijn toch wel een beetje de baas. Gisteravond maar de toerist uitgehangen in een heerlijk hotel en 's avonds een tocht op de Nijl gemaakt. Hele mooie foto's gemaakt, k weet niet of het lukt ze te plaatsen want de snelheid van het net is hier als voor de oorlog. Nu dus even letterlijk en figuurlijk bijtanken, boekje lezen, toneelstuk oefenen, dat komt er te weinig van, even wandelen, dat komt er hier toch ook weinig van (te warm, weinig schaduw)en dan mis ik toch wel de wandelingetjes met Rita en Boeska. Ik kom nu wel heerlijk tot rust en mijn lijf begint een beetje aan de warmte te wennen meer dan 40gr is het hier. Gelukkig een airco op kamer. We zijn nu in Aswan en het is echt een toeristenstad, dus van alles te zien. Van Grafrombes tot heel veel cruise schepen en weinig hotels. Iedereen slaapt hier bijna op de boot. Ze komen voor 1 dag kijken en dan gaan ze naar de volgende haven. We hebben van allerlei gesprekken met elkaar en met de Egyptenaren. Wat ik er van begrijp is dat ze dit leven als iets heel tijdelijks zien en dat ze niet veel hoeven te doen, het is een tussenstation, hierna wordt alles beter. Bijzonder he.
Het meisje van de receptie Jasmyne spreekt heel goed Engels en dat is heel handig. Valt er tenminste nog wat te converseren met de plaatselijke bevolking.
Willem had gisteren wat tijgerbalsem gekocht. Hij vindt dat het niet werkt en het potje is bijna leeg. Eerst onder zijn neus, toen zijn benen, uiteindelijk zag ik hem onder de airco staan, toch ietsje te heet misschien? Hij gaat uit van: als een beetje helpt helpt veel ook. Toch wel weer lachen. Mijn darmen beginnen een heel klein beetje van streek te raken, dat is ook geen wonder met de manier van eten in dit land. Ik heb van kleine karretjes gegeten en misschien was dat niet helemaal handig.
Morgen wordt het spannend want dan komt de man van de boot de overtocht regelen, maar we hebben geen visum en dat is eigenlijk nodig om op de boot te komen en om Soedan in te komen. Ons is verteld dat we dat aan de grens moeten kopen, maar ja hier in Egypte is het nog niet de grens met Soendan. Dus even afwachten of hier de mensen 2 of 3 strepen hebben of misschien wel geen en daar is hopelijk het beste mee te overleggen.